Comezamos unha nova tempada no blog! E que mellor maneira de facelo que con estas caras de riso. Sen dúbida, os bebés espertan en nós unha simpatía especial, algo así coma un instinto que nos obriga a coidar deles e asegurarnos da súa protección.
O feito de que nacera o futuro herdeiro á Coroa Británica fíxome pensar no que sería a vida dese cativo dende o primeiro momento. El non se lembrará, non terá conciencia, estará durmido ou non entenderá, pero algún día, será, probablemente, Rei.
E se non fose ese neno e fose outro? Que pasaría se confundiran as etiquetas no hospital, se por un erro humano se cambiase o destino desas persoas? (De película, pero non por iso menos certo)
Dentro das mellores experiencias que tuven como estudante de Medicina está a de asistir a un parto. Cando vin aquela criaturiña a patalexar, pensei que, a partir daquel momento, podería ter a vida que quixera. Aquel neno chegaría a ser case calquera cousa, dende astronauta, político, filósofo... ata o investigador máis destacado do século, ou mesmo un asasino en serie (a ninguén se lle ocorre pensar que un bebé pode ser un criminal en potencia), Príncipe de Asturias ou premio Nobel.
E digo case porque, ao nacermos, non somos papeis en branco. Nun principio pode parecelo, pero existe unha nova rama da Xenética, a Epixenética.
Esta explica por que somos tan diferentes cando xenéticamente somos moi semellantes. Que diferenza hai entre dous irmáns? Mínima no xenoma, pero poden chegar a ser moi diferentes fisicamente. Esto explícase porque o ambiente si modifica a carga xenética que temos, sen chegar a modificar a secuencia de ADN.
Deste xeito, hai xenes que se expresarán e outros non, e iso levaranos a ter determinadas características físicas que se verán na apariencia externa ou se manifestarán doutra maneira.
Así pois, hai máis do que se herda. Os factores ambientais que dependen do comportamento dun mesmo semellan os máis importantes, mais non son os únicos. Mediante estudos, sábese que a dieta que levaron os nosos avós e bisavós pode influír na nosa predisposición a determinadas enfermidades. As épocas de fame e malvivir amósanse xeracións despois.
Por iso, na medida do posible, debemos ser persoas sans e coidarnos, porque non só nos o notaremos: os nosos herdeiros tamén nolo agradecerán.
Para quen queira saber máis: Epigenética
Qué post más interesante... No conocía la epigenética, me perdí el programa Redes en el que hablaban de ello ;-).
ResponderEliminarMe he seguido informando gracias al link que has puesto y a otras páginas que he encontrado y me parece un campo de investigación muy prometedor. De un tiempo a esta parte se habla mucho de genética y en los medios a veces se transmite una idea de determinismo genético que siempre me ha parecido muy reduccionista... Ahora tendré argumentos para defender que no, que no somos sólo nuestros genes.